در انتخاب آسانسور برای خودسازی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟

ابتدا باید دسته آسانسور را به وضوح انتخاب کنیم . در حال حاضر سه گزینه اصلی برای آسانسورهای خانگی وجود دارد: آسانسورهای کششی، آسانسورهای مارپیچ و آسانسورهای هیدرولیک. آسانسور پیچ بر حرکت متقابل بین مهره و پیچ برای راه اندازی کابین آسانسور متکی است. به دلیل محدودیت های ساختاری، سرعت دویدن معمولاً کند است. آسانسور سه مارپیچ ثانویه دارای طراحی کابین، وزن سبک و کم صدا بوده و بیشتر برای نصب ساختمان های دوبلکس، آپارتمان های LOFT و ویلاهای روی هم قرار گرفته است. به دلیل مشکلات عدیده، آسانسورهای هیدرولیک تقریباً در چین ناپدید شده اند و بیشتر در کارخانه ها و کارگاه ها مورد استفاده قرار گرفته اند. با این حال، آسانسور کششی توسط میزبان کششی حمل می شود، کابین و وزنه تعادل با یکدیگر متعادل می شوند، عملکرد پایدار است، فناوری بالغ است و صرفه جویی در انرژی کارآمد است. با این حال، الزامات بالاتری برای ابعاد مهندسی عمران وجود دارد: عمق گودال، ارتفاع طبقه بالا و ابعاد عمق عرض چاه. خانه های خود ساخته معمولاً برای نصب آسانسورهایی با اندازه کافی و عمق کافی در نظر گرفته می شوند، بنابراین آسانسورهای کششی برای نصب مناسب تر هستند.

پس از انتخاب نوع آسانسور برای نصب، مالک می تواند برای طراحی چاه آسانسور در ابتدای ساختمان با تکنسین های سازنده آسانسور تماس بگیرد. ، زیرا چاه آسانسور همزمان با خانه ساخته می شود. به طور کلی با توجه به توانایی های فنی سازنده، عمق چاله آسانسور کششی بین 150 میلی متر تا 450 میلی متر و ارتفاع لایه رویی باید بالای 2500 میلی متر باشد. در اینجا لازم به ذکر است که گودال باید به خوبی ضد آب باشد. از آنجایی که عمق آسانسورهای خانگی همه نامنظم است، تا زمانی که مساحت کابین بیش از 1.6 متر مربع نباشد، عرض و عمق بالابر را می توان به طور دلخواه با توجه به نیازها مطابقت داد. در عین حال موقعیت و اندازه تیر حلقه داخلی بالابر، تیر سر در، تیر آستانه و تیر فریم اصلی را با توجه به راهنمایی پرسنل فنی سازنده تعیین کنید. پس از تکمیل چاه آسانسور، برای بررسی اندازه درب با تکنسین های سازنده تماس بگیرید و سپس ترتیب تولید و نصب آسانسور را بدهید.