هنگامی که آسانسور در حالت سکون است، جریانی از سیم پیچ های موتور کششی و ترمز الکترومغناطیسی آسانسور عبور نمی کند. . در این زمان به دلیل اینکه بین هسته های آهنربای الکترومغناطیسی کششی وجود ندارد و لنت های ترمز تحت فشار فنر ترمز قرار دارند، چرخ ترمز نگه داشته می شود. مطمئن شوید که موتور نمی چرخد.
هنگامی که موتور کششی روشن می شود و می چرخد، سیم پیچ در آهنربای الکترومغناطیس ترمز در همان زمان فعال می شود و هسته الکترومغناطیس به سرعت مغناطیس می شود و به داخل می کشد و بازوی ترمز را برای ایجاد نیروی فنر ترمز به حرکت در می آورد و کفشک ترمز باز می شود. چرخ ترمز کاملاً جدا شده است و آسانسور می تواند کار کند.
هنگامی که کابین آسانسور به توقف مورد نیاز می رسد، موتور کششی قدرت را از دست می دهد و سیم پیچ در آهنربای الکترومغناطیسی ترمز در همان زمان قدرت را از دست می دهد. نیروی مغناطیسی در هسته آهنربای الکتریکی به سرعت ناپدید می شود و هسته آهنی تحت تأثیر فنر ترمز ترمز می شود. بازو تنظیم مجدد می شود، به طوری که کفشک ترمز دوباره چرخ ترمز را در آغوش می گیرد و آسانسور کار نمی کند.
ترمز آسانسور یک ترمز اصطکاکی است که در هنگام روشن شدن نیروی رانش الکترومغناطیسی دو طرفه ایجاد می کند که مکانیزم ترمز را از قسمت چرخان موتور جدا می کند. هنگامی که برق قطع می شود، نیروی الکترومغناطیسی ناپدید می شود. تحت تأثیر فشار اعمال شده فنر ترمز، یک ترمز اصطکاکی برای قطع برق تشکیل می شود.
دو نوع ترمز معمولاً در آسانسورها استفاده می شود، یکی از نوع کفشک ترمز و دیگری نوع ترمز دیسکی است. .
نوع کفشک ترمز معمولاً از کفشک ترمز برای نگه داشتن قطعات متحرک (فلایویل) ماشین کششی برای رسیدن به هدف ترمز استفاده می کند.
این روش ترمز ساختاری ساده دارد و قابل تنظیم و آسان است. معایب: سایش شدید است، استفاده طولانی مدت نیاز به بازرسی های مکرر از سایش و پارگی دارد و خرابی ترمز قرار داده شده ممکن است باعث تصادف شود.
نوع ترمز دیسکی چرخ ماشین کششی را ترمز می کند تا با تقلید از نحوه ترمزگیری خودرو، اثر ترمزگیری را تکمیل کند. مزیت این است که اثر ترمز بهتر است، سر و صدای کم است، و شرایط سایش کمتر از نوع کفشک ترمز است. اشکال این است که ساختار پیچیده تر است، تنظیم نیاز به ابزارهای خاص دارد و مهارت های خاصی برای تسلط بر آن مورد نیاز است.